Vanaf de oprichting zet ik me in voor Stichting Beschermde Wieg, waar ik vrouwen help die door uiteenlopende omstandigheden geen beroep op reguliere hulpverlening kunnen, willen of durven doen. Het raakt me steeds opnieuw weer dat ik vrouwen mag helpen die het moeilijk vinden hun verhaal te delen, omdat ze het vertrouwen in anderen, om wat voor reden dan ook, hebben verloren. Ik sprak vrouwen die werkelijk alle voorbereidingen hadden getroffen voor een eenzame bevalling en een boodschappentas en een dekentje klaar hadden liggen om hun kind op straat achter te laten. Ik ben steeds weer dankbaar dat de vrouwen de moed vinden om contact te zoeken. Het is een grote uitdaging samen met de moeders en indien nodig onze samenwerkingspartners van de Jeugdbescherming en de Raad voor de Kinderbescherming een alternatief te vinden voor het anoniem afstand doen van hun baby. We zetten alles op alles om afstammingsgegevens veilig te stellen en het contact tussen moeder en kind niet te verbreken. We onderzoeken zorgvuldig wat er nodig is voor moeders om zelf voor hun kind te gaan zorgen en gaan ver in de ondersteuning als daar ruimte voor is.

Ik weet dat er op dit moment vrouwen zijn die hun buik verstoppen en ‘s nachts wakker liggen met grote zorgen over de op hand zijnde eenzame bevalling en de eventuele gevolgen bij ontdekking van hun zwangerschap. Ik voel een enorme gedrevenheid deze vrouwen te bereiken en er voor ze te zijn.